Helemaal gek word je er van. Van al die reclamespots op de radio waarin je wordt opgeroepen om toch vooral maar te gaan beleggen. Zodat je je helemaal aan je hobby’s kunt wijden. Ja, ja. Nogal wat beleggers gedragen zich inderdaad als hobbyisten, in de minder gunstige betekenis van dat woord. Kennelijk volstaat al het eerste het beste flut verhaaltje, gekoppeld met de belofte van fán-tás-tische rendementen, om hele volksstammen vlot van hun centjes af te helpen.
Helemaal gek word je er van. Van al die reclamespots op de radio waarin je wordt opgeroepen om toch vooral maar te gaan beleggen. Zodat je je helemaal aan je hobby’s kunt wijden. Ja, ja. Nogal wat beleggers gedragen zich inderdaad als hobbyisten, in de minder gunstige betekenis van dat woord. Kennelijk volstaat al het eerste het beste flut verhaaltje, gekoppeld met de belofte van fán-tás-tische rendementen, om hele volksstammen vlot van hun centjes af te helpen. Nou ja, centjes? In de regel gaat het wel om bedragen waar menigeen vrij lang voor dient te werken. (Maar dat terzijde. Hadden we maar een echt vak moeten leren.)
De drijfveer om al die mooie praatjes van zelfbenoemde ‘beleggingsadviseurs’ klakkeloos te geloven is niets anders dan hebzucht. Die verhindert dat zeepbellen, drijfzand en windhandel al in een vroeg stadium als zodanig herkend worden. Geen wonder dat listige zakenlieden op de gedachte gekomen zijn om ook beleggingen in wijn aan te bieden. Het begon ooit vrij onschuldig met het leasen van stokken, gevolgd door het participeren in hele wijngoederen om te eindigen met pure speculatie in flessen wijn. Wat dat laatste betreft zij nog maar eens benadrukt dat wijn hooguit bedoeld is om op te leggen, niet om in te beleggen.
Beleggen in wijn dus. Hier wordt het dubbel gevaarlijk, want ook zonder beleggingsaspect zorgt wijn er al vaak voor dat zelfs – nee: juist – gestudeerde mensen ineens een merkwaardig waas voor de ogen krijgen. Zo’n waas dat de kijk op de nuchtere werkelijkheid ernstig vertroebelt, vooral op het financiële aspect daarvan. Vanwege het vermeend ‘romantische’ aspect ervan? In de economie draait het uiteindelijk echter toch gewoon om vraag en aanbod.
Hoe dat werkt, is tot op zeker hoogte aardig verifieerbaar. Daar hoef je geen professionele analist voor te zijn. Gewoon even het gezonde verstand zijn werk laten doen volstaat.
Ik heb daarom absoluut geen medelijden met al die mensen die zich gedupeerd voelen door de praktijken van charlatans die handig op hun hebzucht hebben ingespeeld. Die kennelijk van een uiterst gewiekste babbel voorziene oplichtertypes van de Bordeaux Advisory bijvoorbeeld, die gouden bergen beloofden wanneer je eerst zo goed wilde zijn een woekerbedrag voor volstrekt obscure wijnen te betalen. Bedragen waar zelfs de meeste eigenaars van crus classés in Bordeaux vooralsnog alleen maar van mogen dromen. Kun je nagaan, want wanneer men ergens bedreven is in de kunst van het speculeren…. Hetzelfde geldt voor de slachtoffers van het Bergwater project in Zuid-Afrika. Hier gaat dus het gezegde op dat de gelegenheid de dief creëert. Of liever: get real!
Heeft nu niemand van die al maar meer geld beluste beleggers ook maar even de moeite genomen even zijn of haar licht op te steken hoe dat nu zo’n beetje werkt in wijnland? Dat als je zonodig wilt speculeren, je dat alleen kunt doen met wijnen die ook daadwerkelijk aan speculatie onderhevig zijn? Als je een grote som geld aan derden overhandigd, is dat toch vrij voor de hand liggend. En als je een auto koopt, steek je toch ook eerst je licht op, zodat je niet voor een blitse Testarossa betaalt om een aftands Trabantje geleverd te krijgen?
Daarom ter afsluiting geen beleggingstip, maar een belevingstip. Wijn is bedoeld om van te genieten. Wanneer je dan aardig in je slappe was zit, koop dan gewoon van een bonafide wijnhandelaar een paar dozen of kisten bewezen lekkere wijn om van te genieten. Het zou me alleen niet verbazen, wanneer die ‘wijnbeleggers’ voor hun dagelijkse fles een voorkeur voor ramsjwijnen van Duitse hard discounters hebben. Chablis voor maar 4,99, echt een ‘vondst’! Tja, dan verdien je ook wel straf.
En wat hoorden we vandaag ineens in het Sterblokje? Ja hoor, een spotje van die oude, vertrouwde Nederlandse Wijnbeurs. Wie dus iets meent te moeten hebben met ‘Grand Cru’ wijn, houde derhalve de oren gespitst! Maar pas op, die aanhalingstekens staan er niet voor niets. Ervaringen uit het verleden bieden een waarschuwing voor de toekomst…
René van Heusden
