Eind juni werd met veel bombarie eetgelegenheid Las Palmas te Rotterdam geopend. Het was een mediagebeuren van jewelste. Een reality show in onvervalste RTL-stijl, met als centrale held natuurlijk voormalig chef Herman den Blijker. Ooit, in een al weer beangstigend ver verleden, inderdaad een topkok. Tegenwoordig vooral zakenman, drijvende kracht achter de Engel Groep en dankzij zijn markante verschijning en/op de TV een BN’er.
Eind juni werd met veel bombarie eetgelegenheid Las Palmas te Rotterdam geopend. Het was een mediagebeuren van jewelste. Een reality show in onvervalste RTL-stijl, met als centrale held natuurlijk voormalig chef Herman den Blijker. Ooit, in een al weer beangstigend ver verleden, inderdaad een topkok. Tegenwoordig vooral zakenman, drijvende kracht achter de Engel Groep en dankzij zijn markante verschijning en/op de TV een BN’er. Moet allemaal kunnen, zolang de hype het niet wint van de werkelijkheid. Hoewel ik misschien gewaarschuwd had moeten zijn door het overdreven mediaspektakel, waren de verwachtingen behoorlijk hoog gespannen toen ik mij naar de onvolprezen havenstad begaf om in dit ‘trendy’ etablissement een maaltijd te gebruiken.
Ik was er op 19 juli voor de lunch. Op zo’n zeldzame zonnige dag waarop het, al wandelend over de Erasmusbrug, duidelijk wordt waarom Rotterdam de enige echte Stad van Nederland is. Maar is het daarmee ook een culinaire wereldstad? Dat zou nog moeten blijken.
De voortekenen waren veelbelovend, want ik had een afspraak met de meest fascinerende vrouw uit de hele Rijnmond en verre omstreken. Zakelijk, zoals dat zo mooi heet. Ook zij houdt van plateaus de fruits de mer, dus de keuze voor het meest ‘trendy’ visrestaurant van Nederland is snel verklaard. Omdat we allebei ook heel veel van champagne houden, zouden we het plateau laten vergezellen van een fles champagne.
Las Palmas is ondergebracht in een voormalige werkplaats van de Holland-Amerika Lijn. Bij de postmoderne inrichting is dat nog goed herkenbaar. Het is gedaan in de stijl van vergelijkbare ‘trendy’ New Yorkse etablissementen in pakhuizen of industriële gebouwen. De langwerpige ruimte wordt gedomineerd door de al even langwerpige open keuken. Je ziet dus de actie. Daar is over nagedacht. Bij binnenkomst zat Den Blijker pontificaal zichzelf te zijn bij de ingang. Zien en gezien worden lijkt momenteel een belangrijke drijfveer om Las Palmas te bezoeken.
Een vriendelijke jongedame moest ons melden dat er geen menukaart voorhanden was wegens ‘gerezen problemen’. En of we dus het door haar te reciteren lunchmenu wensten te bestellen. Dat wensten we niet. Na enige uitleg begreep ze waarvoor we gekomen waren, een heus plateau van het type waarmee een wereldstad als Parijs laat zien waar het bij gastronomie nu eigenlijk om draait.
De wijnkaart had ik op voorhand al even kunnen inzien. Merkwaardig geval. Men heeft het aantal leveranciers beperkt, met L’Exception/Cordier als dominante huisdealer en Fourcroy-Lenselink als junior partner. De wijnen op de kaart zijn allemaal voorzien van imponerende teksten, maar een veel nuttiger detail als oogstjaren is over het hoofd gezien. Dus moet je de vriendelijke jongedame daar naar vragen, die het natuurlijk niet weet en dat dan moet opzoeken en zo kostbare tijd verdoet.
We hebben tegen ons oorspronkelijke voornemen in geen champagne besteld, want 75 euro voor een fles gewone Brut van Nicolas Feuillatte is te zot voor woorden. Zelfs in sterrenzaken durft men dat niet. Bovendien houd je je hart vast hoe dat moet met het ontkurken van champagnes, want hoewel breed glimlachend laat het bedienend personeel nu niet echt een professionele indruk achter.
De Sauvignon 2006 van Buitenverwachting smaakte uitstekend. Ook het langverwachte plateau verdient een compliment. Eindelijk eens een plateau in Nederland waarop alle ingrediënten vers waren. En dus zonder die treurig stemmende ontdooide garnalen…
Dan mag het ook wat kosten. Goede sauzen erbij. Jammer alleen dat de oesters in Rotterdam op rantsoen zijn en dat er zonder aantoonbare reden nogal scheutig met knoflook gewerkt was. Waarom? Zien we een Franse écailler zoiets doen? Een van de grote charmes van een plateau is de uitgebreide hoeveelheid martelwerktuigjes die je er bij krijgt. Voor het kraken van de krab bijvoorbeeld. In Rotterdam doen ze dat liever met hun vingers.
Tja, en toen moest er nog even afgerekend worden. Voor creditcards moet je meelopen naar de receptie en daar een ingewikkeld ritueel meespelen. Normaliter hoef je alleen maar even te tekenen nadat de bediening gezorgd heeft voor het technische onderdeel va de betaling. Ik verwijs daarom nog maar eens naar Parijs. Daar werkt men met draagbare terminals. Misschien dat de trendy dames en heren van Las Palmas eens de Thalys naar het Gare du Nord nemen en even kijken hoe men dat in een klassieke brasserie als Terminus Nord afhandelt. Kunnen ze gelijk zien hoe hun plateau nog beter kan.
Op een rijtje: Las Palmas heeft op dit moment géén functionerende website (voor reserveringen), géén menukaart, een wijnkaart met heel veel tekst en veel te dure champagne, maar geen enkel oogstjaar, een ongecoördineerde bediening en een wel heel merkwaardige verwerking van kredietkaarten. Knulligheid troef. Dat kan dus niet. Voortaan graag minder woorden en hype, maar meer daden graag. Eerst grondig voorbereiden, dan pas openen. En een advies voor nu: geef gasten die het toch aandurven om te komen een tegoedbon mee.
Visrestaurant La Palmas
Wilhelminakade 330, Rotterdam
Tel. 010-2345122
http://www.visrestaurantlaspalmas.nl/
René van Heusden
