Bernard de Nonancourt, stichter en jaren lang directeur van de Groep Laurent-Perrier is op 29 oktober jl. op 90-jarige leeftijd overleden. De Nonancourt was een van de grootste persoonlijkheden van de champagne-industrie. Op 5 november is hij begraven, na een herdenkingsdienst in de basiliek van Saint-Rémi in Reims.
Bernard de Nonancourt, stichter en jaren lang directeur van de Groep Laurent-Perrier is op 29 oktober jl. op 90-jarige leeftijd overleden. De Nonancourt was een van de grootste persoonlijkheden van de champagne-industrie. Op 5 november is hij begraven, na een herdenkingsdienst in de basiliek van Saint-Rémi in Reims.
Bernard de Nonancourt nam in 1949 het roer van het in Tours-sur-Marne gevestigde champagnehuis Laurent-Perrier over van zijn moeder, Marie-Louise de Nonancourt, geboren Lanson. Zij had het in staat van faillissement verkerende bedrijfje gekocht in 1938. Ze schaarde zich daarmee in een rij van zogenaamde champagneweduwen – haar man was kort na de Eerste Wereldoorlog al overleden. Enkele jaren na de Tweede Wereldoorlog vroeg ze aan haar nog jonge zoon Bernard de leiding van het inmiddels weer gezonde, maar nog kleine en weinig betekenende champagnehuis over te nemen. Anno 2010 behoort de Groep Laurent-Perrier, waartoe naast Champagne Laurent-Perrier ook de huizen Castellane, Delamotte en het prestigieuze Salon behoren, tot de grootste spelers in de champagne-industrie.
Een zeer gerespecteerd man
Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij eerst actief in het verzet, de Résistance, en werkte hij intensief samen met onder andere Abbé Pierre. Later trad hij toe tot de 2nd Armoured Division onder commando van generaal Leclerc. In de laatste dagen van de oorlog werd de divisie van Leclerc opgesplitst. Het 5e Tactische Bataljon, met daarbij Bernard de Nonancourt werd ingedeeld bij het Amerikaanse 21e Legerkorps, dat Berchtesgaden moest veroveren. De eerste colonne tanks die op 4 mei 1945 Berchtesgaden binnentrok, werd geleid door de jonge De Nonancourt. Op 5 mei kreeg hij opdracht van zijn superieuren, met als argument ‘Jij komt toch uit de Champagne? Jij moet dus iets afweten van wijn’, om het Adelaarsnest van Hitler (en Göring, de liefhebber onder de nazi-leiders) als eerste binnen te gaan, niet in de laatste plaats om de wijnkelder te inventariseren. Er werd vermoed dat er veel gestolen grote wijnen zouden liggen. En zo was het. ‘Elke grote wijn, waarvan ik ooit had gehoord, elk legendarisch wijnjaar lag er’, vertelde De Nonancourt later. Naar zijn mening lagen er meer dan een half miljoen flessen, waaronder veel magnums in deze kelder op 2500 meter hoogte in de Bayerische Alpen. Door die oorlogshandelingen had Bernard de Nonancourt ook Charles de Gaulle, leider van de Vrije Franse Strijdkrachten, leren kennen. De heren raakten bevriend. De Nonancourt was vanwege zijn optreden tijdens de oorlog Commandeur in de Nationale Orde van de Légion d’Honneur en ontving ettelijke andere onderscheidingen.
Grand Siècle van De Gaulle
Zijn vriendschap met generaal De Gaulle heeft nog een mooie anekdote opgeleverd. In 1960, De Gaulle was nog niet zo lang president van Frankrijk, meldde De Nonancourt aan zijn vriend in het Elysée dat hij een nieuwe prestige-champagne op de markt wilde brengen, maar dat er nog geen goede naam voor was. ‘Heb jij ideeën’, vroeg hij de president. Per omgaande kreeg hij de suggestie van Grand Siècle – zeg maar Gouden Eeuw. Aan deze grandioze champagne kleeft dus in lengte van dagen de naam van deze roemruchte president van de republiek.
Opvolging geregeld
Tot 2005 was Bernard de Nonancourt voorzitter van het bestuur van de Groep Laurent-Perrier. Zijn dochter Alexandra was in 1987 al toegetreden tot het bestuur van de groep en zijn tweede dochter, Stéphanie trad in 1995 toe tot het bestuur. President van de groep is sinds 2005 Maurice de Kervénoaël, een man van buiten. Bernard de Nonancourt, sinds zijn aftreden Président d’Honneur, woonde de laatste jaren van zijn leven op het prachtige Château de Louvois, gebouwd in de tijd van Lodewijk XV. Het kasteel is al langer eigendom van Laurent-Perrier en delen ervan worden door het huis gebruikt voor presentaties en dergelijke.
(De informatie over De Nonancourt en de Tweede Wereldoorlog is voor een deel ontleend aan het boek ‘Wijn & Oorlog’ van Don en Petie Kladstrup (2001))
Gert Crum
